Van aa dat ’n Grenzull hee besteet, die Vastelovvend viere deet,
sönt alle Völser evve vrue, al sönt se blond of sönt se rue.
Se maache sich ’n platte tüll, en hant e gesich jet wie ’n Ull.
Me siet se springe överal en hüert se singe op de bal :

Refrein:
Alaaf der Völser Carneval, däm os de Grenzüll brengt.
Me amüsiert sich övveral, weil dan jo alles sprengt.
Weil dan jo alles sengt en sprengt.
Alaaf os Vols en wenn ’t versinkt.

En wenn da könt de Stimmung dreen, da jeet jo jenge mie no heem.
Da wäet gesonge en gelaacht en jruesse jekheed sich bedaat.
Bis dat se hant ne jruesse Klaps, va al dat Bier en al däe Schnaps.
En valle se öm os wäede se dol, da sage se noch: vüer hauwe vol.

En sönt die dreej daag dan wier öm, da is ’t Portmonnai wier dön.
Doch kriesche däet do jenge vör, al hängt der Kukuk oppen dör.
’t Eenzige wat ‘ne Völser sät, dat is “Alaaf” en krüüft eje Bett.
En is häe ’t morgens wakker wier, da sengt häe ’t Refräng atwier.

Tekst: Hein Bröcheler – muziek: Herm. Jussen